Reisverslag Italië mei 2015

Reisverslag Italië meivakantie 2015

 

Zaterdag 2 mei

Het is bijna zeven uur en we vertrekken. We zijn bijna de enigen onderweg zo vroeg en er hangt een nevel boven de weilanden. Hier en daar steekt een boomtop boven de mist uit. Alsof er een dansen deken op Friesland is gelegd. De zon die erop schijnt maakt het beeld compleet, het is een fantastische morgen.

Het is negen uur en we nemen we een tussenstop. We zijn de Duitse grens gepasseerd en hebben de eerste tweehonderd kilometer gehad.

Door het Ruhrgebied kijken we uit naar de vele schoorstenen en grote bedrijvigheid. De eerste zien we als we bij Oberhausen zijn. Dat was dan ook de laatste. We zijn er verbaasd over. We rijden op de Autobahn drie toch dwars door een groot industriegebied. Langs de snelweg is alles groen. Er is hier veel veranderd nadat we hier lang geleden voor het laatst gereden hebben.

Voorbij Karlsruhe nemen we afrit 54 richting Strasbourg. Vlakbij de snelweg zoeken we de kleine camping die we in onze Acsi gids gevonden hebben in Willstatt-Sand. We zijn nu acht uur onderweg geweest, het is drie uur. Alle tijd om eerst nog even Sand te bekijken. We zijn blij verrast er vakwerkhuizen aan te treffen. Een toegift van dit mooie dorpje. De diesel is hier met € 1,36 nog duurder dan thuis, maar we gaan pas tanken als we vlak voor de Zwitserse grens zijn.

We hebben er nu 670 km op zitten. De camping aan de Waldstrasse 32, is gemoedelijk een van de oude stempel. Een doorgangscamping met een paar vaste plaatsen met een hoog kabouter gehalte. Twee derde zijn doorreis plaatsen en het valt ons mee dat er al veel gasten, voornamelijk met camper zijn. Een paar Engelsen een Nederlander en verder natuurlijk Duitsers.

Een wandeling langs weilanden, die zijn omgeven door bos, brengt ons bij een van de vele uitkijkpunten voor de jacht. Verderop steekt een haas een pad over. Aan een bosrand zien we een hertje en daarna nog een, vlakbij. Ze gaan het hoge gras in. Als ik nu de jager was geweest hadden ze moeten rennen voor hun leven, maar ze lijken ze zich van geen kwaad bewust.

s' Avonds besluiten we het aangeprezen restaurant te proberen, Mediterraans. Op de kaart staat ook Schnitzel en Schwein, maar allebei bestellen we een pizza, wel met een Radler en Pilsener. Het restaurant wordt door een Italiaans gezin gerund en ondanks de ouderwetse inrichting is het er goed eten. Daarna zitten we nog even. Het is buiten fris en we gaan dan voldaan van onze eerste reisdag in onze T4, vroeg op bed.

 

Zondag 3 mei

Het regent vannacht pijpenstelen. Om zes uur zijn we al klaar wakker. De voorspellingen hier zijn somber. Nu het droog is zet ik snel het water op onze Gaskomfoor om het voor de koffie te koken. Een ontbijt van meegebrachte crackers smaakt ons best en acht uur rijden we de camping weer af. Bij Basel de grens over. Het weer is bewolkt en maar weinig is het droog. Tunnel in tunnel uit. De een nog langer dan de ander. Bij Luzern kunnen we ondanks de laaghangende wolken de omgeving en het Vierwaldstattersee mooi bekijken. Als het weer deze dagen zonnig is, dan gaan we de Grimselpas over. Afgelopen dagen heeft het er nog gesneeuwd. Overdag is het er drie graden en s'nachts vriest het behoorlijk.

We gaan door de Gothardtunnel. Nooit zijn we hier eerder doorheen gekomen. Door het stoplicht kunnen we gedoseerd de tunnel in. Tweerichtingsverkeer zonder vangrail ertussen gaan we zeventien kilometer lang door en door. We knipperen met onze ogen als we het witte licht weer inrijden en ontwaren een kilometerslange file op de andere weghelft. Zijn wij even blij.

We nemen afrit 47 naar Locarno. De volgende dorpjes wordt de weg steeds smaller. Al tientallen kilometers is alles in het Italiaans aangegeven, maar voorbij Brissano passeren we de Zwitsers Italiaanse grens. Een Zwitserse douanier is bijna het enige dat naast zijn kantoortje de grens markeert. Dat hij ongelofelijk chagrijnig kijkt, maakt voor ons toch iets van een echte Zwitserse grens goed.

Dan komen we in Cannobio. Ons reisdoel. Onze oma is hier vroeger zo vaak geweest en nu ze er niet meer is willen we hier graag ook een keer naartoe.

Aan de linkerhand zien we direct een mooie camping aan het water. Als we de ingang zoeken, komen we uit bij een markt. In zo’n info boekje had ik al eens gelezen dat Cannobio een zondagmarkt heeft. Heel aanlokkelijk, maar we besluiten toch eerst een plaatsje op te zoeken en pakken ook ons Acsi boek er even bij, het wordt camping Del Sole. Voor het eerst laten we tomtom toe in onze T4. Nog 275 meter rijden en dan zijn we er al. Onder een tunneltje en diverse straatjes door. Er zijn veel meer campers, voornamelijk Duitsers en we krijgen een plaatsje op steenworp afstand van een riviertje. Alle nodige gemak aanwezig, maar helaas, op het uiteinde van ons verlengsnoer past de meegenomen ‘adapter’ niet. Ons snoer is nog om zo op onze caravan aan te sluiten, humor. Dan maar geen stroom.


Lago Maggiore

We volgen eerst het riviertje naar het dorp. De markt is al afgelopen en we wandelen naar het Lago Maggiore. Voor het eerst. Indrukwekkend zo groot. Er hangen wolken, de bergen zijn donker, maar de lucht is helder. We genieten van het uitzicht en als er ook nog een zonnetje doorheen komt gaan we op de rotsen tegen een kademuur zitten. Uit onze rugzak pakken we twee blikjes, een Radler uit NL.

Als we later het dorpje inlopen zien we waarom het hier zo geliefd is. Kleurrijke gevels en overal terrasjes uitkijkend over het water. Het is er niet druk maar toch gezellig. We kiezen een terras waar natuurlijk de meeste mensen zitten en nemen het er van.

Op de terugweg komen we langs een Doner Kebab. Een collega had deze al aanbevolen, als zou deze de lekkerste Kebab van heel het meer hebben. En inderdaad, het heeft ons gesmaakt. Nog even wifi met hoe kan het ook anders, het wachtwoord is er ‘doner-kebab’.

S’Avonds gaat het regenen. We zitten onder de achterklep, maar het wordt toch best koud. We gaan al vroeg onder wol. Het meegenomen dubbele dekbed is fijn.

Heel vroeg wakker. De lucht is grijs, maar gelukkig is het droog. Water koken voor de oploskoffie en op jacht naar verse broodjes. Op een tafel liggen nog drie bruine zakken met broodjes waar een mevrouw voor me er een van pakt omdat haar naam erop staat. Tja, wij hoopten natuurlijk dat er zo ook wel wat te koop zou zijn. Meegebrachte knäckebröd  en oude kaas biedt altijd uitkomst.

Gisteren hebben we al besloten dat we verder zouden reizen. In ieder geval naar zonnig weer. We hebben dan ook nog maar net ons ontbijt op, wanneer het begint te regenen. Heerlijk hoe snel we klaar voor vertrek zijn.

Zonnige vooruitzichten zijn er onder de lijn Turijn en Alessandria. We willen niet naar de Bloemen Riviera en het binnenland daarboven is ons onbekend en zegt ons dan ook niets. Richting Parma is het ook zonnig maar dit is ons te ver om aan het eind van de week ook weer terug te reizen. Hoe gek ook, maar op dezelfde hoogte geeft Bardolino prachtig mooi weer voor de hele week aan. Ons reisdoel voor vandaag, het Gardameer, ik denk zo’n 300 tot 400 kilometer. Bij Verbania gaat het naar een snelweg die een heel stuk omhoog licht. Tussen de tunnels door af en toe een mooi uitzicht op het Lago Maggiore.

Voorbij Milaan even een pauze. De bewolking is licht en zon komt er bijna doorheen. De laatste buitenlanders hebben we dan al een tijd achter ons gelaten. Bij het tankstation Italianen in truien en overhemden, maar toch vinden wij het ontzettend warm. Een temperatuur waarbij de zwembroek al rustig aan kan.

Tanken doen we natuurlijk niet. We houden er rekening mee dat in Italië de brandstof duur is, de diesel kost hier € 1,63 per liter. Onze 85 litertank is nog halfvol.

Afslag Pesschiera en dan eerst bij de aangegeven Famila langs voor wat boodschapjes. Op de parkeerplaats gele nummerborden. Tuurlijk weten we heel goed hoe geliefd het Gardameer is. Nu vijftien jaar geleden zijn we al eens op camping Bella Italia geweest met voor ruim negentig procent landgenoten. Dit had ook wel wat. Toch zijn we verbaasd op de stellingen pakken vlokken te zien. Zelf met de tekst ‘chocolade vlokken’. En zo zijn er nog veel meer producten voor ons te koop.

Wij komen er vooral voor een adapter, die ze niet hebben. Wel nemen we Aperol Spritz en natuurlijk Limoncello mee. De komende dagen zijn nu al super.

 

 

 

 

 

Zaterdag 9 mei

Vannacht komt het met bakken uit de lucht. Dat slaapt heerlijk. Uitgeslapen maar nog vroeg gaan we al om zeven uur weer op pad. Onderweg nemen we wel een frühstück.

We zijn nog in het dorp als we een Mac Donalds zien. Gisteren waarschijnlijk ook al, maar dit was ons verder ontgaan.

Voor eigenlijk weinig nemen we een ontbijt met extra croissants en zijn nog voor half acht weer op pad. Het uren maken gaat nu makkelijk. Het continu doorrijden wat minder. In de omgeving van Stuttgart vaak file. We rijden door Karlsruhe naar Landau en stoppen om half twaalf in het Stadtmitte voor een lunch. Vier uren onafgebroken onderweg geweest. Het terrasje dat we kiezen blijkt nog een Italiaanse inslag te hebben ook, toevallig. Daarna lekker winkelen. Dit is lekker ontspannen en we nemen dan ook lekker de tijd. Twee uren later weer in de T4 zoeken we onze plaats voor een overnachting uit. We gaan naar Erden, een camping aan de Mosel. Voor de laatste stuk als we de 61 af zijn hebben we de navigatie ingesteld. Rijden met navigatie is weer even wennen, maar met nog enkele tientallen kilometers meerdere gewone wegen voor de boeg wel gemakkelijk.